abhiṇhaṃ

adverb repeatedly, continuous, often MN.i.442 (˚āpattika a habitual offender), MN.i.446 (˚kāraṇa continuous practice); Snp.335 (˚saṃvāsa continuous living together); Ja.i.190; Pp.32; Dhp-a.ii.239; Vv-a.116 (= abhikkhaṇa), Vv-a.207, Vv-a.332; Pv-a.107 (= abhikkhaṇaṃ). Cp. abhiṇhaso.

contracted form of abhikkhaṇaṃ