bhukka

adjective barking, n a barker, i.e. dog; only in redupl. intens. formation bho-bhu-kka (cp. E. bow-wow), lit. bhu-bhu-maker (: kka fr. kṛ;?) Ja.vi.354 (C.: bhun-karaṇa). See also bhussati.

fr. onomat. root *bhukk, dialectical, cp. Prk. bhukkai to bark, bhukkiya barking, bhukkana dog (Pischel, Prk. Gr. § 209); the root bhukk (bukk) is given by Hemacandra 4, 98 in meaning “garjati (see P. gajjati), cp. also Prk. bukkaṇa crow