dahara

adjective small, little delicate, young; a young boy, youth, lad DN.i.80, DN.i.115; SN.i.131; SN.ii.279 (daharo ce pi paññavā); MN.i.82; MN.ii.19 MN.ii.66; AN.v.300; Snp.216, Snp.420 (yuvā +), Snp.578 (d. ca mahantā ye bālā ye ca paṇḍitā sabbe maccuvasaṃ yanti); Ja.i.88 (daharadahare dārake ca dārikāyo), Ja.i.291 (˚itthī a young wife); Ja.ii.160, Ja.ii.353; Ja.iii.393; Dhp.382; Pv.iv.1#50 (yuvā) Dhp-a.i.397 (sāmaṇera); DN-a.i.197 (bhikkhū), DN-a.i.223 (= taruṇa), DN-a.i.284 (id.); Pv-a.148; Vv-a.76; Thag-a.239, Thag-a.251 Opposed to mahallaka Ja.iv.482; to vuḍḍha Vism.100. f. daharā Vv.31#5 (young wife) (+ yuvā Vv-a.129); daharī Ja.iv.35; Ja.v.521; Mil.48 (dārikā).

Sk. dahara & dahra for dabhra to dabhnoti to be or make short or deficient, to deceive