ghātaka

adj -˚ murdering, destroying, slaughtering Vin.i.89 (arahanta˚), Vin.i.136 (id.), Vin.i.168 (id.); Vin.ii.194 (manussa˚); Vin.iv.260 (tala˚) Ja.iv.366 (gāma˚ corā robbers infesting the village); Ja.v.397 (thī˚ = itthi˚); Pp.56 (maccha˚)
■ As noun: (m.) one who slays, an executioner: go˚ a bull-slaughterer MN.i.244, etc. (see go) cora˚ an executioner or hangman Ja.iii.41; Pp.56; Pv-a.5
■ (nt.) brigandage, robbery, slaughtering gāmaghātakaṃ karoti Ja.i.200.