lapana

lapanā (f.)

  1. talking, muttering; esp. prattling or uttering indistinct words for the sake of begging, patter DN.i.8; AN.ii.26; AN.iii.430; Mnd.389; Ne.94; Mil.383. As f. lapanā at Vb.352; Vism.23 & Vism.27 (def.); Vb-a.482.
  2. the mouth, in cpd. lapana-ja “mouth born,” i.e. tooth Ja.vi.218 (= mukhaja C.). Cp. ālapana ālapanatā, ullapana.