mahallaka

adjective noun old, venerable, of great age an old man DN.i.90 (opp. taruṇa), DN.i.94, DN.i.114, DN.i.247; Snp.313, Snp.603; Cnd.261 (vuḍḍha m. andhagata etc. Ja.iv.482 (opp. dahara young); Vv.46#1 (= mahanto Vv-a.199); Dhp-a.i.7, Dhp-a.i.278; Dhp-a.ii.4, Dhp-a.ii.55, Dhp-a.ii.91; Snp-a.313. Compar mahallakatara Dhp-a.ii.18
■ f. mahallikā an old woman Mil.16; Mhvs.21, Mhvs.27; Vv-a.105; Pv-a.149 (= addhagata)
■ [The BSk. form is mahalla, e.g. Divy.329, Divy.520.]

a distorted mah-ariyaka → ayyaka → allaka; cp. ayyaka