suñña

adjective

  1. empty, uninhabited DN.i.17; DN.ii.202; SN.i.180; SN.iv.173; DN-a.i.110; Mil.5.
  2. empty, devoid of reality, unsubstantial, phenomenal MN.i.435; SN.iii.167; SN.iv.54, SN.iv.296; Snp.1119; Mnd.439 (loka).
  3. empty, void, useless MN.i.483; SN.iv.54, SN.iv.297; Dāvs v.17; Mil.96; Vism.594 sq. (of nāmarūpa, in simile with suñña dāruyanta) suññasuñña empty of permanent substance Pts.ii.178 asuñña not empty Mil.130
    ■ nt. suññaṃ emptiness annihilation, Nibbāna Vism.513 (three nirodha-suññāni); abl. ˚to from the point of view of the “Empty Cnd.680 (long exegesis of suññato at Snp.1119); Vism.512 Vb-a.89, Vb-a.261; Kp-a.74.
  • -āgāra an empty place, an uninhabited spot, solitude Vin.i.97, Vin.i.228; Vin.ii.158, Vin.ii.183; Vin.iii.70, Vin.iii.91 sq.; DN.i.175; DN.ii.86 DN.ii.291, MN.i.33; SN.iv.133, SN.iv.359 sq.; AN.iii.353; AN.iv.139, AN.iv.392 AN.iv.437; AN.v.109, AN.v.207, AN.v.323 sq.; Iti.39; Ja.iii.191; Mil.344 Vism.270; Cnd.94.
  • -gāma an empty (deserted) village (in similes) Vism.484; Vb-a.48; Dhs.597; Dhs-a.309 ˚tthāna Vism.353; Vb-a.57.

cp. Sk. śūnya, fr. Vedic śūna, nt., void