tathatta
“the state of being so,” the truth, Nibbāna; only in foll. phrases:
- tathattāya paṭipajjati to be on the road to (i.e. attain) Nibbāna DN.i.175, similarly SN.ii.199; SN.ii.209 (paṭipajjitabba being conducive to N.); Mil.255; Vism.214
- tathattāya upaneti (of a cittaṃ bhāvitaṃ) id. SN.iv.294 = MN.i.301; SN.v.90, SN.v.213 sq
- tathattāya cittaṃ upasaṃharati id. MN.i.468
■ abl. tathattā in truth, really Snp.520 sq. (cp. Mhvs.iii.397).
*tathātvaṃ