tiro

preposition & adverb (always ˚-) across, beyond, over, outside afar. See also tiraccha & tiriyaṃ.

-karaṇī (f.) a curtain, a veil (lit. “drawing across” Vin.i.276; Vin.ii.152; -kucchigata having left the womb DN.ii.13; -kuḍḍa outside the fence or wall, over the wall Vin.iv.265 (˚kuḍḍe uccāraṃ chaḍḍeti); DN.i.78; AN.iii.280 (in phrase tirobhāvaṃ t. kuḍḍaṃ t. pākāraṃ t
■ pabbataṃ asajjamāno gacchati to denote power of transplacement); Pv.i.5#1 (˚kuḍḍesu tiṭṭhanti: the Tirokuḍḍa-Sutta, Khp VII.); Vism.176, Vism.394; Dhp-a.i.104; Pv-a.23, Pv-a.31; -gāma a distant village Vin.iii.135; -chada “outside the veil,” conspicuous Ja.vi.60; -janapada a distant or foreign country DN.i.116; -pākāra beyond or over a fence (˚pākāraṃ or ˚pākāre) Vin.iv.266; see also ˚*kuḍḍa*; -bhāva (ṃ) beyond existence, out of existence magic power of going to a far away place or concealment Vism.393 sq. (= a-pākaṭa-pāṭihāriya), see also under ˚kuḍḍa. -raṭṭha a foreign kingdom DN.i.161 (= pararaṭṭha DN-a.i.286).

Vedic tiras across, crossways, from; *ter of tarati = to go through; cp. Av tarō, Lat. trans, Cymr. tra