upanāhin

adjective noun one who bears ill-will, grudging, grumbling, finding fault Vin.ii.89; MN.i.95; DN.iii.45; SN.ii.206; SN.iv.241; AN.iii.260, AN.iii.334; AN.v.123, AN.v.156; Snp.116; Thag.502; Ja.iii.260 (kodhana +); Pp.18; Vb.357
■ Opp. an˚; not being angry (loc.) DN.iii.47; SN.ii.207; SN.iv.244; AN.v.124 sq.; Ja.iv.463.

fr. upanāha