āvatta
Āvatta1
adjective gone away to, fallen back to, in phrase hīnāy’āvatta (see same phrase under āvattati MN.i.460; SN.ii.50; Ja.i.206.
pp. of āvattati
Āvatta2
neuter winding, turn, bent Ja.i.70 (in a river); Ne.81 (variant reading āvaṭṭa?), Ne.105 (˚hārasampāta).
Sk. āvarta, of ā + vṛt, cp. āvaṭṭa